Ihir esperientzia iradokitzaile bat da, eszena pausatu eta delikatuagoekin pasarte energiko boteretsu eta deigarriak tartekatzen dituena. Amaia Elizaranen dantza bakar batek Liam Ó Maonlaí-k asmatutako soinu-errepertorioarekin, pianoa, harpa zelta, txirula eta ahotsa erabiliz, giro paregabea sortzen du.
Inprobisazioan oinarritutako pieza da, eta bidaia emozional argia egiten da, bereziki betierekoa eta amaitu gabea aztertzen duena.
Fitxa artistikoa:
Onirikoaren unibertsoa abiapuntutzat hartuta, Ollos Carlos-ek ametsaren kontzepzio surrealistan arakatu nahi du; logikaren, arrazoiaren, kontzientziaren eta are gustuaren konbentzioen mugak hausten diren leku horretan, gizabanako bakoitzaren barneko eta kanpoko munduaren artean ate bat irekitzeko aukera emanez.
Dantzaren bidez agertzen den familia-historia batetik abiatuta jaio zen. Gerragatik etxea uztera behartutako familia baten istorioa. Ihesaren kontakizuna, erbesteratzea eta berriro hasteko itzulera. Maria Andresek dioenez, pieza Gernikan sortu eta zentzua hartu zuen, bere birramonak bonbardaketaren erruz utzi behar izan zuen hirian.