Nobela honetan udak, zigarroak, igerilekuak, ospitaleak, zaldiak, azulejuak, zementua, harea, gutunak, landareak, sua, oporrak, maitasunak, gezurrak, egiak, lotsak… eta baita alkohola ere, dena bustitzen, hondatzen eta deformatzen duena. Aita alkoholikoa delako. Eta bera, alkoholiko baten alaba. Baina zer gehiago dago eraikuntza-materialak saltzen zituen eta paletak birziklatzen zituzten altzariak egiten zituen gizon horren atzean? Nahiz eta urte askotan etxe berean bizi izan, aita-alabek ez dute ia traturik. Ez dira hitz egiten, ez elkar ukitzen, baina begiradek, usainek eta soinuek lotura gisa balio diete. Eta isiltasuna, nahi ez dena eta esan ezin dena, gotorleku bat baino gehiago da. Bere eleberrian, Eider Rodriguezek aita baten pasarteak jaso ditu, ikuspegi desberdinetatik eta estilo basati eta lotsagabearekin, familia baten, garai baten eta leku baten kontakizuna berreraikitzeko, maitasunak eta bizitzak familia-ingurunearen ertz estuen barruan zeharkatzen dituzten lurpeko bideak argitara ateraz.