Manuela, el vuelo infinito-k (Manuela, hegaldi infinitua) emakume baten benetako istorioa kontatzen du: Manuela Vos. 2021ean, Manuelari bizitza irauli egiten zaio hiru segundotan, hain zuzen ere, bere gorputzak lurretik bereizten zuten 30 metroko erorketa librea egiteko behar izan zuen denbora. Eta orain, 2024ko irailean, paraziklismoan munduko lehen emakume txapelduna da Manuela.

Hegaldi horretan bere protagonistarekin arakatzeko eta eszenan dauden lau artistaren laguntzarekin kontatzeko pribilegioa izan dugu, eta gainera zuzeneko musika jotzen dute. Artisten artean Manuela bera dago, pieza sortzeko prozesuan aktiboki parte hartu duena. Antzezlanaren dramaturgia Manuelaren bizitzan kirolari bat emakume tetraplegiko bihurtzen duen istripu batek eragiten duen aldaketaren inguruan egituratzen da. Antzerki-proposamen honek Manuelari laguntzen dio bere bizitzako, ahalegineko eta pasioko abentura zirraragarrian, eta nolabait ere gizarte garaikidearen metafora bat da: piezaren sorkuntzan eta ondorengo biraren diseinuan Manuelak bere egunerokoan aurkitzen dituen zailtasunen antzekoak konpondu behar izan dira; izan ere, batzuetan bizitza ez badago diseinatuta desgaitasuna duten pertsonentzat, are gutxiago antzokietako, hoteletako, garraioetako… eszenatokiak eta kamerinoak.

Piezan etengabeko elkarrizketa dago ikus-entzunezkoekin, eta horrek karga poetiko handia du.