Titirijai 2024 jaialdiaren barruan.
Bitxiki antzekoak diren hiru txotxongilok poltsa jatun batekin egin dute topo. Otso ankerraren mitoaren moldaketa berria eskuko txotxongilo, poltsa eta makilarako. Txotxongiloen manipulazio klasikoa, Lyon estiloko eskuko txotxongilo neutrotarako.
Nahiko apetatsua den txotxongilo batek eusten duen eskua deskubritu eta aurre egingo dio. Txotxongiloaren lehen agerkunde bat, esku hutsaren adieraz- kortasuna esploratzeko. “Besteei egiten diedana neure buruari egiten diot” nozioaren alegoria. Manipulazio sentikorra txotxongiloetan, eta esku hutsez.
Titulu-kabinaren mugetatik ihes egiteko bere ahaleginean, titulu batek txotxongilolaria bere gordelekutik atera du. Gaizki tratatuko du, askatasuna lortzeko. Tituluen standetik ikus daitekeen mani- pulazioa.
El lobo de la bolsa grande Tres marionetas extrañamente parecidas se encuentran con una bolsa voraz. El mito del lobo feroz revisitado para los títeres de mano, el bolso y el palo. Manipulación de títeres clásica para títe- res de mano neutros al estilo Lyon.Erle baten bizitza hegaldi-ordutan neurtzen omen dela diote: bostehun ordu, hain zuzen ere. Kasete zahar batzuk oinarri hartuta, bizitza baten, gorputz baten, argizaria bezalaxe etengabe aldatzen diren oroitzapen batzuen zatiak berreraikitzen dira. Zenbaitetan azkar, beste batzuetan astiro bizi izan den denbora bat, erle baten hegaldiaren pare.Diktadura betean, Espainiako Gerra Zibilaren ostean izandako feminizidio baten istorioa da VIVA!. Umorearen botere salbatzailea sekula ez ahaztu gabe, VIVA! ikuskizunak egintza indibidualetan dagoen erantzukizun kolektibo inplizitua aztertzen du, gizarte batek bere funtsa zuzentzeko, eraldatzeko duen gaitasuna.
VIVA! es la historia de un feminicidio cometido en plena dictadura, tras la Guerra Civil española. Sin olvidar en ningún momento el poder salvador del humor, VIVA! se interroga sobre la responsabilidad colectiva implícita en los actos individuales, sobre la capacidad de una sociedad a reparase, a transformarse.Eskola-jazarpenaz eta honek protagonistarentzat dakarren estigmatizazioaz hitz egiten du ikuskizunak. Alegiazko munduan, Odeta bere kabuz dabil, Polifemo ziklopeak eta Odiseok pertsonifikatzen dituzten itzalen eta argien artean. Pertsonaia zaintzaile horiekin biziko dituen egoerak irakaskuntza bat dira, eguneroko bere mundura bueltatu ahal izateko.Sortzeko gure gaitasuna urritzen duen egungo ezkortasunetik aldenduta dauden kontaketak sortzea ahalbidetzen duten imajinarioak eraiki eta bizitzeko gonbite bat da lan hau. Gudu berriak borrokatzeko, urrutiko lekuak konkistatzeko aukera ematen digun eta ezberdin egiten gaituen giza-ezaugarria nabarmentzen duen leku bat: imajinatzeko gure gaitasuna.